Kriza KOVID - 19 razotkriva ograničenja globalnih tijela kao što su Ujedinjene Nacije i Svjetska zdravstvena organizacija (SZO) koje su uhvaćene između konkurentskih interesa američkog i kineskog imperijalizma. Kao kišobran pun rupa, ova tijela su beskorisna onda kada su najpotrebnija.
Ovaj članak napisan je krajem februara i tokom prvih dana marta, neposredno prije nego što je svijet pogodio pad berzi 9. marta i udar pandemije koronavirusa. Nagla promjena situacije očigledno mijenja i planove vladajuće klase. Ipak, osnovne ekonomske i političke tendencije su ostale iste, iako je pitanje klimatskih promjena gurnuto u stranu. U slučaju zelenih partija, njihov karakter partija vladajuće klase se još više potvrđuje u ovim kriznim vremenima.
Sa premeštanjem epicentra pandemije koronavirusa u Evropu, ova regija se sada suočava sa svojom najvećom krizom od Drugog svetskog rata. Svi stubovi tzv. evropskih integracija se tresu pod pritiskom.
Baš u momentu kada su internacionalna solidarnost i koordinacija najpotrebniji, evropske države zatvaraju svoje granice i uskraćuju međusobnu pomoć, dok će predstojeća recesija povećati šansu raspada ne samo evra, nego i Evropske unije kakvu poznajemo.
Saopštenje Internacionalne marksističke tendencije objašnjava kako je kapitalizam potpuno omanuo u pokušaju da se izbori sa krizom koronavirusa, i rizikuje živote miliona ljudi. U takvoj situaciji, polu-mjere i eksperimenti sa sistemom su uzaludni. Samo su drastične mjere dovoljne da se izbjegne nadolazeća katastrofa.
Od samog početka pandemije novog koronavirusa, bilo je jasno da kapitalističke vlade širom sveta nisu ni spremne, ni voljne da se sa pandemijom nose na način koji bi bio u interesu najširih društvenih slojeva. Na svakom koraku radni ljudi širom sveta dobijali su dezinformacije, sulude nenaučne analize i teatralne militarističke mere koje više odaju paniku, nego bilo kakav ozbiljni plan za suzbijanje zaraze.
