Pokret Pravda za Davida je nakon više od pola godine ignorisanja od strane režima postao njegova glavna tema. Kada su se na ulicama Banje Luke prošlog ljeta i jeseni okupljale hiljade ljudi da podrže zahtjev roditelja ubijenog Davida Dragičevića da se svi upleteni u zločin pronađu i kazne, režimski mediji su ćutali kao da se ništa ne dešava. Slično se ponašala i većina funkcionera režima, osim njihovog šefa, poslovično bahatog Milorada Dodika, koji je svojim izjavama stavljao so na ranu unesrećenim roditeljima, nazivajući ubijenog narkomanom.

Nakon faze ignorisanja uslijedila je faza blaćenja. Upregnuti su svakojaki režimu naklonjeni kvazianalitičari da „analiziraju“. Fokusirali su se na oca i majku ubijenog kao na tobožnje marionete izmaštanih rušilaca Republike Srpske amortizujući tako strahom sve glasniju podršku roditeljima. Lagali su o dolasku vehabija, batinaša iz Federacije BiH. Analizirali su sve samo ne ko je počinio zločin, ko ga zataškava i zašto je policija požurila da javnost uvjeri, odmah nakon što je pronađeno njegovo tijelo, na famoznoj kriminalnoj konferenciji za novinare, da je David Dragićević bio narkoman i provalnik. Plan je, očigledno, bio da se blaćenjem uspori rast podrške grupi Pravda za Davida i da se nakon opštih izbora u BiH eventualnom kupovinom poslanika formira vlada kontinuiteta, i napadnu najistaknutiji učesnici pokreta Pravda za Davida. Dodik je, još tokom izborne kampanje dao obećanje da će „počistiti Trg Krajine“ na kojem se svakodnevno održavaju protesti. Bijes javnosti je bio toliki da je ovaj, valjda uplašen za izborni rezultat, uputio neuvjerljivo izvinjenje.

Crveni na skupu Pravda za Davida u Banjoj Luci

Izbori su bili i prošli. Dodikova stranačka mašinerija je namakla dovoljno glasova za pobjedu i na državnom i na entitetskom nivou. Nije bilo potrebe za kupovinu poslanika opozicije ispod stola, dotrčali su pod Dodikove skute javno i bez stida. Oni, na kraju krajeva, i nemaju drugačiju politiku od njega. Dodik jasno i glasno govori ono što oni ne smiju. Ista je to prokapitalistička, antiradnička i antinarodna politika, brutalna prema vlastitom narodu i ljigavo podanička prema imperijalističkim centrima moći.

Treća faza, faza nasilja represivnog aparata počela je 25. decembra. MUP RS uhapsio je Davora Dragićevića zbog „odbijanja poziva i krivičnog djela ugrožavanja bezbjednosti“. Nakon toga je usljedilo sklanjanje cvijeća i svijeća ostavljenih u znak komemoracije na Trgu Krajine, kojeg, iz bunta i prkosa, svi koji podržavaju borbu grupe Pravda za Davida nazivaju „Davidov trg“. Otpor ovom divljaštvu rezultovao je hapšenjem majke Davida Dragićevića i članova grupe „Pravda za Davida“. Specijalna policija je nasrnula na okupljene među kojima su bile majke i bake sa djecom. Jednu baku je policija šutirala na pločniku. Mučki su udarani svi koji su se suprostavili. Krv iz rana otvorenih udarcima je pala na Davidov trg.

Devet mjeseci nakon optuživanja mrtvog Davida Dragićevića da je lopov i narkoman, policija je uhapsila njegove roditelje jer odlučno traže da se ubice otkriju. Okupljanja na trgu policija je zabranila jer „nisu najavljena kako zakon predviđa“. Sve one koji bi na trg došli u 18 časova dočekale su formacije specijalne policije. Voda prolazi tamo gdje može – stacionirani protest na Davidovom trgu pretvorio se u šetnje gradom, stazama kojima je hodio David kobne noći.

Fotografija preuzeta sa srpskacafe.com

„Da je Davida ubio tamo neki običan čovjek sve bi se otkrilo za nekoliko dana. Ali nije, ubio ga je neko njima mnogo bitan zato ga i kriju...“, rekla je Suzana, majka Davida Dragićevića, na protestu koji je organizovan 30. decembra, protestu kojeg vlast nije zabranila jer je najavljen i odobren. Zatražene su ostavke funkcionera policije i tužilaštva upletenih u slučaj. Nakon toga hiljade okupljenih su krenuli u šetnju obilazeći zgrade predsjednika Republike Srpske, Vlade, RTRS, izražavajući bunt skandiranjem „Pravda za Davida“, „Pravda za Dženana“, „Svi na ulice da hapsimo ubice“. Nakon što se masa razišla, specijalna policija je napala dvadesetak ljudi na Davidovom trgu među kojima je bio i Davor Dragičević. Trenutno nije poznato gdje se nalazi Davor Dragičević i koliko je ljudi uhapšeno.

Banja Luka se probudila tražeći vijesti o tome šta se događalo tokom noći. Gradske vlasti su kao organizatori otkazale novogodišnje koncerte u centru grada optužujući za to indirektno grupu Pravda i sve koji je podržavaju.

Milorad Dodik je putem MUP-a RS zabranio sva dalja okupljanja članova grupe Pravda za Davida i time otvorio četvrtu fazu. Nakon neuspješnog i kontraproduktivnog ignorisanja, blaćenja, i fizičkog nasilja prema izolovanim istaknutim pojedincima, uslijedila je zabrana okupljanja, kojom se režim stavio nasuprot cjelokupnom narodu – ne samo onima koji traže pravdu za Davida, već i svima onima koji bi na sličan način sutra ustali za svoje dijete. Režim nema odgovor na pitanja koja postavlja narod. Iritira ga što je krik za pravdom prevazišao ne samo entitetske, nego i bosansko-hercegovačke i granice nekadašnjih jugoslovenskih prostora. Iritira ga što je organski povezan sa ekvivalentim pokretom u Sarajevu „Pravda za Dženana“. Iritira ga ukazivanje na kriminal koji se dešava u policiji i tužilaštvu jer zna da je taj kriminal samo vrh ledenog brijega kriminala koji se nalazi u svakoj pori njihovog sistema vlasti izraslog na bratoubilačkom ratu i kapitalizmu.

Da je David bio neko buržujsko dijete, znamo da njegovi roditelji ne bi imali potrebe da izlaze na gradski trg i traže podršku naroda za borbu protiv ubica i onih koji ih štite. Zakon i pravda su za radni narod u kapitalizmu privilegija koja može ali i ne mora da mu se dodijeli. Zato borba za istinu i pravdu mora biti istovremeno i borba protiv laži i nepravde koje generišu kapitalistički društveni odnosi, odnosi koji su nas doveli do situacije da je moguće zataškati ne samo Davidovo ubistvo nego i ubistva desetine mladih ljudi u BiH. Sva ta djeca potiču iz radničkih porodica, zato tražeći Pravdu za Davida i Dženana tražimo pravdu za svu radničku djecu.