Analiza drugova iz grčke sekcije Internacionalne marksističke tendencije generalnog štrajka 4. februara protiv MMF-a, koji predstavlja bitan politički razvoj i obilježava novu fazu u klasnoj borbi. Ali u kojem smjeru bi se pokret trebao nastaviti?
Radnici, seljaci, samozaposleni, penzioneri i najsiromašniji slojevi društva su zajedno stali na borbenu liniju u cijeloj zemlji i oživjeli generalni štrajk 4. februara.
Današnji 24-časovni štrajk sazvan od strane GSEE i ADEDY (sindikalnih federacija iz privatnog i javnog sektora) je bio pravi generalni štrajk, nakon perioda od više od tri godine slabe mobilizacije.
Sudjelovanje radničke klase u današnjem štrajku, kako iz privatnog tako i javnog sektora, bio je veći nego dva prethodna štrajka u novembru i decembru prošle godine. Ovaj put, međutim, bilo je izuzetno veliko učešće niže srednje klase, koja je teško pogođena rezanjem i smanjenjem socijalnih davanja i drugim zahtjevima trećeg Memoranduma.
Zajednički front se formira. Advokati, inženjeri, sitni privrednici, i mnogi drugi stručni sektori, zajednosa poljoprivrednicima koji su bili u stanju nemira poslednjih dana, se ujedinjuju sa radničkom klasom u cijeloj zemlji.
Veliko prisustvo masovnim skupovima u 4 godine, ne samo u Atini i Solunu, nego i svim gradovima. U Atini se otprilike skupilo oko 100.000 ljudi na dva skupa (organizovanih od strane GSEE-ADEDY i PAME-a). U odnosu na poslednja dva štrajka ovaj put je učestvovalo više mladih radnika.
Por delante todo sigue tranquilo pic.twitter.com/1YjxaB50Ua
— Hibai (@Hibai_) February 4, 2016
Učešće nezaposlenih i penzionera je bilo izvanredno, kao i sitnih privrednika. Okupljanja u Solunu i Patrasu su takođe bila izvanredna, i masovna kao ona u Atini.
Prisustvo radnika u drugim većim gradovima kao sto su Heraklion, Larissa, i mnogim drugim gradovima je takođe bilo impresivno. Lokalna sindikalna vijeća, stručnih i naučnih udruženja, i odbora za koordinacijumilitantnih farmera, uspjeli su da mobilizuju hiljade,a mnogi od njih učestvuju u štrajku po prvi put.
Huelga general en Grecia. Hay los mismos bloques que las veces anteriores pero mucho más grandes todos ellos. pic.twitter.com/8apXge3gJm
— Hibai (@Hibai_) February 4, 2016
Današnji štrajk predstavlja veliki korak napred u klasnoj borbi. Ali takođe ga treba shvatiti kao važan politički razvoj. Opšti napadi vlade u „prljavom savezu“ sa bankarima i vladajućom klasom, utiču na širok spektar siromašnih radnika u gradovima i selima. Kombinovani sa ratobornim seljacima i radničkom klasom, siromašni sloj stanovništva ponovo izlazi na ulice.
Šok i paraliza radnih masa, nakon što su puni entuzijazma i ponosa glasali „NE“ (OXI) na referendumu jula 2015, da bi ih otvoreno izdao Cipras, počinje da blijedi. Samo sedam mjeseci nakon šoka izazvanog izdajom Sirize, mase pokazuju nedvosmislene znakove da žele vratiti kontrolu nad svojom sudbinom.
Ovo je jasan odgovor raznim provladinim „ljevičarima“ koji su sugerisali da „mase pasivno tolerišu ili čak podržavaju vladine napore“, ili „da su mase poražene i da je OXI pokret nestao“.
Grčki kapitalizam je stalno na rubu bankrota. Da bi opstao, prisiljen je da na leđa radnika gomila nepodnošljive mjere, jednu za drugom. Nije bio u mogućnosti da „uživa“ u nekoj dugotrajnoj društevnoj i političkoj stabilnosti. Suočeni sa ugrožavanjem svog životnog standarda, radnici su primorani da se iznova mobilišu, da bi u isto vrijeme izvlačili nove političke zaključke.
Grčka buržoazija ima svaki razlog za brigu. Novo okupljanje mase je potencijalni korak bliže rušenju vlade SIRIZA -ANEL. Pred njom je sve bliža perspektiva nove vlade koja je za štednju koja bi imala veću podršku u parlamentu. Ciprasov „politički kapital“ je iscrpljen u trenutku kada se tradicionalni politički kamp pokazuje kao ekstremno krhak, unatoč poticaju Nove Demokratije nakon izbora novog lidera Kirijakosa Micotakisa.
U stvarnosti grčka buržoazija je vidjela u pro-memorandumskom zaokretu Ciprasove frakcije samo privremeno rješenje za svoje probleme. Oni su i dalje politički satjerani u ćošak. Radna i siromašna većina, bez obzira na siromaštvo, uprkos izdajama, kroz njihove akcije u mogućnosti su određivanja političkih zbivanja.
Današnji generalni štrajk, i masovna okupljanja u cijeloj zemlji, u stvarnosti predstavljaju potrebu za eskalacijom klasne borbe. Sindikati, koordinirani odbor poljoprivrednika, zajedno sa različitim stručnim udruženjima, moraju organizovati svoju borbu u novom dvodnevnom štrajku.
Snage anti-memoranduma i anti-kapitalističke ljevice (KKE/Grčke Komunističke Partije, Narodnog Jedinstva, Antarsije, itd.) moraju promovisati formiranje odbora za borbu na svakom radnom mjestu i svakom susjedstvu, kako bi se što ozbiljnije pripremili za takav štrajk.
Kao odgovor masovne radničke klase na takav poziv, bilo bi potrebno dodatno eskalirati borbu. Borba se mora ozbiljno organizovati u štrajk na neodređeno, sve dok se preduslovi memoranduma ne povuku. Novim izborima bili bi prisiljeni da izaberu vladu spremnu da ukine memorandum, spremnu da ukine dug, i spremnu da iskorijeni ekonomsku i političku moć banaka i grčke kapitalističke oligarhije. Dolazak na vlast takve vlade bio bi put ka kraju štednje i kapitalističkog varvarstva širom Evrope.
